Kyrkjejubileum i vekesvis

Mongolar kan det å feire. Når Bayariin Medee, NLMs samarbeidskyrkje i Mongolia har tjueårsjubileum er det ingen unntak. To helger på rad brukte dei på feiringa! Den første helga var det fest og basar(utan basar) på, av alle stader, kommunistpartiet sitt hus. Festgudsteneste og så festmiddag. Grunna eittåringsoppgåver fekk eg ikkje med meg festmiddagen, den tok eg og misjonærborna på restaurant i staden for. 

Storfint talarbesøk frå Noreg! Hjalmar Bø kom på 

vitjing.

Etter eit par timar med Gudsteneste, der det heldigvis var råd å forstå preika sidan den vart halde på engelsk og tolka til mongolsk var det tid for song og musikk. 

Det rosa koret var bra. Mannen i bakgrunnen med 

hestefele heva og stemninga på korsong!

Sidan denne festgudstenesta og festmiddagen vart halde ein laurdag, måtte ein sjølvsagd utsetje festgudstenesta i kyrkja til neste sundag. Då var det på igjen med den nyinnkjøpte tvangstrøya/dressen og joggeskoa, det er nemleg umogleg å oppdrive større storleik på finskor enn treogførti, så då vart det nesten nypussa joggesko frå Nike. I og med at dei er mindre enn to år gamle går det for finklede i mi bok. (Er du ikkje einig mamma?)   

Men uansett, sundagsfestgudsteneste vart det helga etterpå.

Denne gongen var preika på mongolsk, så det var 

litt verre å få med seg innhaldet. Men eg trur han 

nemnde Gideon, så det kan jo ha vore ein peikepinn.

Eg fekk i alle fall lese ein del av Domarane i løpet 

av preika.

Etter preik, nattverd, kollekt og lovsong var det tid for matpause og fotografering. Maten var framifrå, kjøt med sos og ris er som regel ein sikker vinnar. Einaste som kunne vore betre var om dei hadde skjøna at ein salat ikkje har noko som helst med eit middagsmåltid, eller noko anna måltid for så vidt, å gjera. 

I god stil var det sjølvsagd underhalding etter måltidet var avslutta, då eg som nemnd tidlegare ikkje er heilt stø i mongolsk var det noko vanskeleg å skjøne det som skulle vera morosamt. Men det rosa koret song, dei var flinke denne gongen og. 

Eg var tydlegvis ikkje den einaste som sleit litt med

språket i underhaldinga, desse karane valde å gå ut

og spela fotball, både med og utan deel(tradisjonelt

mongolsk plagg). 

Så når dei for eit tjueårsjubileum i Mongolia har ei feiring som varer over ei veke, må eg sei eg gler meg til neste jubileum på eit av bedehusa i Noreg som har bikka hundre!