Dette innlegget er fortsetjinga på "skrekkhistorie frå røynda". Så om det er vanskeleg å skjøne samanhengen her, kan du lese første del for å bli endå meir forvirra.
Germon Dental. Andre gong. Etter ei veke med nervegift i tanna mi rekna eg med at den måtte verkeleg ha gjort susen, og at det no skulle vera grei skuring å få vølt tanna i løpet av ein liten halvtime. Så feil kan ein ta. Etter eit godt kvarter med boring for å få vekk den mellombels fyllinga, fann tannlækjaren fram ein pinsett og drog ut filla som var dynka med nervegift før den vart plassert nedi holtanna. Håpet mitt var at den no var dynka med bakterielik og daude nervar. Så byrja boringa igjen. Etter eit lite halvminutt kunne eg gje uttrykk for at dette ikkje gjekk serleg bra. Hadde det vore armlene på stolen hadde dei nok vorte rivne av i løpet av det halvminuttet. Det var ikkje armlene, men då eg plutseleg hadde sklidd ein liten halvmeter nedover i stolen og vernebrillene til tannlækjaren måtte få montert vindaugsviskarar for at hos skulle kunne sjå gjennom kaldsveitten som spruta, trur eg ho tok hintet. Det skal seiast at det skal ho ha skryt for. Ho er i alle fall raskare enn meg til å ta hint.
Men eg trengte ikkje fortvile, dei hadde jo bedøving dei kunne setje. Etter å ha fått andletet lamma frå håka til midt på nasen, var det fram med slagboren igjen.
Denne gongen gjekk det eit nytt halvminutt før tannlækjaren berre såg det kvite i augene mine. Så då fekk eg ei nye veke med nervegift og mellombels fylling. Etter den veka kom eg tilbake, akkurat like skremd som før. Og på same måten som førre gong gjekk det ikkje veldig lenge før både nervegift og bedøving måtte gje tapt for eit nervesystem i høgspenn. Så då vart det "Special kind of nerve medicine" og kome inn at dagen etterpå. Denne gongen virka det faktisk som om den spesielle nervegifta hadde ei effekt. Eg spurde ikkje, men reknar med det var ei form for VX. Prøveboringa nedover gjekk utmerka, til og med utan bedøving. Tannlækjaren kunne opplyse om at det var ei tann med tre kanalar som måtte takast. Ho fann fram eit langt handbor, eller liknande, og gjekk laus på første kanalen. Ikkje eit bra triks. Ho hadde hatt meg inne såpass mange gonger etter kvart no at ho skjøna det var ilt før eg hadde aka meg av stolen og ned på golvet med munnen på vidt gap for at ho skulle kunne arbeide. Så om det var eit reinsemiddel eller bedøving av noko slag ho fann fram veit eg ikkje. Men ho sprøyta det direkte på tanna og prøvde vidare. I alle dei tre kanalane. Det hjelpte ikkje.
Etter ein ny omgang med VX i tanna og mareritt om tyskarar som snakkar mongolsk og går kledd i tannlækjaruniform, var det inn på nytt. Det var litt framskritt og tannlækjarbyte midt i ei boresekvens. Uheldigvis har eg lært meg litt mongolsk, blant anna tal. Så når eg høyrer at den nye tannlækjaren seier til den første at det var fire kanal, ikkje tre som den første hadde sagt, var ikkje det veldig oppløftande nyhende.
Nervegifta hadde igjen hatt ei positiv effekt på tanna mi, for no gjekk det forholdsvis greitt når dei dreiv med handboren i dei to fyrste kanalane. Greitt nok at dei gjekk så djupt at eg var redd dei skulle nå grunnvatnbassenget eller opne gullfaks d for Statoil. Men det var i alle fall ikkje så ilt at eg vurderte å finne fram slegga for å slå meg sjølv medvitslaus i stolen. Dette var fram til dei byrja på dei to siste kanalane. Då skulle eg ynskt eg hadde med slegga.
Men kva er problemet når tannlækjaren har meir nervegift tilgjengeleg enn både NATO og Russland kombinert? Denne gongen fekk eg beskjed om at neste veke skulle dei gjere seg ferdig. Den gjekk ikkje eg på.
Neste veke fekk eg bekrefta at sjølv om eg ikkje klarer å få min eigen knyttneve inn i munnen, klarar eg å få tannlækjaren sin inn. Pluss halve underarmen. Handboring og styring. Til slutt var ho nøgd og skulle fylle i. Sementblandaren dei hadde tilgjengeleg var i minste laget, men dei slapp å tilkalle ein betongbil. I alle fall ar det slik eg forstod ho. For det var noko problem med at tenna mine var for nært eit bein bak i kjeven, så ho fekk ikkje på plass forskalinga på tanna slik at ho kunne bruke "composite filling" men måtte bruke sement. Men sementen kom på plass og eg skulle sleppa å gå til tannlækjaren på ei stund! Trudde eg. Neste veke var det inn igjen for polering. Og boring i ei tann eg hadde hol i. Heldigvis var dette holet "very deep cavity" og eg skulle ikkje sjå vekk frå at til tross for det var bora opp og fylt i med "composite filling" av beste kvalitet, ville det kanskje ikkje vera godt nok til å stoppe framtidige hol. Då skulle eg heldigvis få lov å kontakte dei igjen.
Det som i skrivande stund er litt skremmande, er at eg kjenner at det ikkje står heilt bra til under ei eller to av dei andre fyllingane som måtte bytast.
Og det er i alle fall skremmande at dette er dei to snillaste og forsiktigaste tannlækjarane eg nokon sinne har vore borti.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar